وبسایت تست در ستاد ساماندهی ثبت شده و تمامی مطالب سایت تابع قوانین کشور می‌باشد.

دعای سریع الاجابه برای شفای مریض

26 خرداد 1403 4 بازدید 0 دیدگاه

هر کس ممکن است در زندگی با حوادث ناگواری روبرو شود اتفاقاتی از قبیل بیماری که آرامش را هم از شخص بیمار می‌گیرد و همچنین اطرافیان را بی‌قرار می‌کند در این بین فردی که بیشتر از هر کس دیگری اذیت می‌شود خود بیمار است چرا که دیدن غم و ناراحتی اطرافیان و خانواده، او را پریشان تر می کند در این صورت به دنبال دعای سریع الاجابه برای شفای مریض می‌گردد تا بتواند در کوتاه‌ترین زمان ممکن سلامتی خود را به دست بیاورد. برای شفای مریض دعاهایی از طرف معصومین «علیهم السلام» به ما رسیده است برخی بر این باور هستند که اگر پزشکان از درمان عاجز بمانند دیگر چاره‌ای ندارند و به کل ناامید می‌گردند این افراد قدرت بیکران الهی را دست کم گرفته اند. 

از جمله دعاهایی که در کتب دعا مورد سفارش قرار گرفته است، خواندن دعاهایی برای شفای بیماران است که بسیاری از امامان و بزرگان دینی هم بر خواندن آن ها سفارش کرده‌اند.

در زبده الدعوات روایت کرده است که رسول خدا (ص) به خانه حضرت فاطمه (س) آمد. امام حسن را بیمار یافت و این منظره بر آن حضرت خیلی گران آمد. جبرئیل نازل شد و گفت: یا محمد تعلیم کنم تو را دعایی که با آن فرزندت از ناخوشی خلاص گردد، پس خواند:

" اللهم لا اله الا انت العلی العظیم ذو السلطان القدیم و المن العظیم و الوجه الکریم "

” لا اله الا انت العلی العظیم ولی الکلمات التامات و الدعوات المستجابات خل ما اصبح. "

پس حضرت این دعا را خواند و دست خود را بر پیشانی امام حسن(ع) گذاشت و شفا یافت.

همچنین در جواهر القرآن آمده است هر که بیمار باشد و این دعا را در آن بیماری چهل مرتبه بخواند، به امید خدا شفا پیدا کند.

” لا اله الا انت سبحانک انی کنت من ظالمین "

اگر در آن مریضی بمبرد ثواب شهدا را دریابد و اگر صحت یابد گناهان وی آمرزیده گردد.

سوره مبارکه حشر

هرگاه این سوره قرآن کریم را با خلوص بر بیمار بخوانند انشاءالله شفابخش است. در روایتی از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه وآله وسلم آمده است: هنگام قرائت سه ایه آخر سوره حشر دست را بر سر بگذارید و آیات را قرائت نمایید که این دستور جبرییل است از جانب خداوند . و این عمل شفای همه بیماری‌هاست به جز مرگ.

آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) با اشاره به دعاهایی که می‌توان آن‌ها را برای شفای بیماران خواند، چنین گفته است: در نهم آبان سال 1365 هجری شمسی، مصادف با 26 صفر المظفر 1407 هجری قمری، در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)، حضرت آیت الله العظمی بهجت (رضوان الله علیه) برای شفای دخترم این دعا را به بنده آموختند: 

«اللَّهُمَّ اشْفِها بِشِفَائِکَ وَ دَاوِها بِدَوَائِکَ وَ عَافِها بِعَافیَتِک» را سه بار تکرار می کنید و سپس می گویید: «بالامام الکاظم (علیه السلام) فَإِنِّها أمتک وَ بِنتُ عَبْدِکَ»

 

این دعا موجب شفای دخترم شد.

هفت آیه شفابخش قرآن جهت شفای بیماری‌ها

قرائت این هفت آیه برای شفای بیمار توصیه شده است و آن آیات به شرح زیر است.

آیه 57 سوره یونس

 يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْكُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَشِفَاء لِّمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ

 اى مردم به يقين براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى و درمانى براى آنچه در سينه‏‌هاست و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است.

 

 آیه 14 سوره توبه

 قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ

 با آنان بجنگيد خدا آنان را به دست‏ شما عذاب و رسوايشان مى‏‌كند و شما را بر ايشان پيروزى مى‏‌بخشد و دلهاى گروه مؤمنان را خنك مى‏‌گرداند.

 آیه 69 سوره نحل

 ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ

 سپس از همه ميوه‏‌ها بخور و راه‌هاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى [آنگاه] از درون [شكم] آن شهدى كه به رنگ‌هاى گوناگون است بيرون مى‏‌آيد در آن براى مردم درمانى است راستى در اين [زندگى زنبوران] براى مردمى كه تفكر مى‏‌كنند نشانه [قدرت الهى] است.

 

 آیه 80 سوره شعرا

 وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ

 و چون بيمار شوم او مرا درمان مى‏‌بخشد.

 

 آیه 44 سوره فصلت

 وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاء وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى أُوْلَئِكَ يُنَادَوْنَ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ

 و اگر [اين كتاب را] قرآنى غير عربى گردانيده بوديم قطعا مى‏‌گفتند چرا آيه‏‌هاى آن روشن بيان نشده كتابى غير عربى و [مخاطب آن] عرب زبان بگواين [كتاب] براى كسانى كه ايمان آورده‏‌اند رهنمود و درمانى است و كسانى كه ايمان نمى‌‏آورند در گوشهايشان سنگينى است و قرآن برايشان نامفهوم است و [گويى] آنان را از جايى دور ندا مى‏‌دهند.

 

 آیه 82 سوره اسراء

 وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا

 و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى‏‌كنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمى‏‌افزايد.

دستورالعملی از امام صادق(ع) برای شفای بیمار

ابن سابور می گوید: یونس را بیماری «داء الخبیث» (ظاهرا مراد سرطان است) فرا گرفته بود امام صادق علیه السلام به او فرمود: برخیز وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان سپس حمد خدا را بجای آورده و او را ثناء بگو بعد از آن بر محمد و اهل بیتش درود فرستاده سپس بگو:

«یا اللَّهُ یا اللَّهُ یا اللَّهُ یا رَحْمَانُ یا رَحْمَانُ یا رَحْمَانُ یا رَحِیمُ یا رَحِیمُ یا رَحِیمُ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یا سَمِیعَ الدَّعَوَاتِ یا مُعْطِی الْخَیرَاتِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ عَلَی أَهْلِ بَیتِهِ الطَّاهِرِینَ الطَّیبِینَ وَ اصْرِفْ عَنِّی شَرَّ الدُّنْیا وَ شَرَّ الْآخِرَةِ وَ أَذْهِبْ عَنِّی شَرَّ الدُّنْیا وَ شَرَّ الْآخِرَةِ وَ أَذْهِبْ عَنِّی مَا بِی فَقَدْ غَاظَنِی ذَلِک وَ أَحْزَنَنِی»

 یونس می گوید: من نیز آنچه را که حضرتش امر کرده بود انجام دادم. به خدا قسم از مدینه خارج نشدم مگر آنکه همچون نخاله این بیماری از من فرو ریخت.[1]

حرزی از امام علی علیه السلام برای دفع بیماری

مرحوم سید بن طاووس می گوید: ابن عباس می گوید: در نزد علی علیه السلام نشسته بودم که دیدم مردی بر حضرتش وارد شد در حالیکه رنگ صورتش از شدت بیماری تغییر کرده بود به حضرت گفت: ای امیرالمومنین من مرد دردمندی هستم و پیوسته درد می کشم دعایی را تعلیم کن تا بواسطه آن این بیماری دفع شود حضرت فرمود: دعایی را به تو تعلیم می دهم که جبرئیل به پیامبر اکرم(ص) برای شفای مریضی حسن و حسین یاد داد و آن دعا این است.

«إِلَهِی کلَّمَا أَنْعَمْتَ عَلَی بِنِعْمَةٍ قَلَّ لَک عِنْدَهَا شُکرِی وَ کلَّمَا ابْتَلَیتَنِی بِبَلِیةٍ قَلَّ لَک عِنْدَهَا صَبْرِی فَیا مَنْ قَلَّ شُکرِی عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ یحْرِمْنِی وَ یا مَنْ قَلَّ صَبْرِی عِنْدَ بَلَائِهِ فَلَمْ یخْذُلْنِی وَ یا مَنْ رَآنِی عَلَی الْمَعَاصِی فَلَمْ یفْضَحْنِی وَ یا مَنْ رَآنِی عَلَی الْخَطَایا فَلَمْ یعَاقِبْنِی عَلَیهَا صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِی ذَنْبِی وَ اشْفِنِی مِنْ مَرَضِی- إِنَّک عَلی کلِّ شَی ءٍ قَدِیرٌ»

ابن عباس می گوید: بعد از یک سال آن مرد را دیدم در حالی که رنگ صورتش خوب شده بود و از شدت طراوت کمی سرخ بود او گفت: من هیچگاه زمین گیر نشدم مگر آنکه با این دعا شفا یافتم و هیچ گاه مریض نشدم مگر آنکه با این دعا رفع شد و هیچ سلطانی که می ترسیدم وارد نشدم مگر آنکه بواسطه این دعا ترسم زائل گشت.2]

دعایی از امام سجاد علیه السلام جهت درمان شکستگی

مرحوم سید بن طاووس می گوید: ابوحمزه ثمالی که از اصحاب امام سجاد علیه السلام است نقل می کند: دست پسرم شکست، برای درمان او را پیش شکسته بندی به نام یحیی بن عبد الله بردم. بعد از معاینه گفت: دست پسرت خیلی بد شکسته شده است و به اتاق خود رفت تا وسایل شکسته بندی را بیاورد.

در این لحظه یاد دعایی افتادم که امام سجاد علیه السلام به من آموخته بود. دست پسرم را گرفته و دعا را بر آن خواندم و روی دستش دستی کشیدم. وقتی شکسته بند آمد و دست سالم پسرم را دید دست دیگر را نگاه کرد و گفت: سبحان الله شکستگی دست او چه شد؟بعد گفت البته این از سحر شما شیعیان به دور نیست.

گفتم مادرت به عزایت بنشیند این سحر نیست بلکه دعایی است که از مولایم امام سجاد علیه السلام آموختم. شکسته بند از من درخواست نمود دعا را به او بیاموزم ولی من در جواب او گفتم بعد از این کلامی که از تو شنیدم می خواهی دعا را به تو یاد بدهم؟هرگز، زیرا تو اهل آن نیستی. حمران بن اعین می گوید: ابو حمزه را قسم دادم تا دعا را به من بیاموزد و او نیز دعا را بیان کرد.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ یا حَی قَبْلَ کلِّ حَی یا حَی بَعْدَ کلِّ حَی یا حَی مَعَ کلِّ حَی یا حَی حِینَ لَا حَی یا حَی یبْقَی وَ یفْنَی کلُّ حَی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ یا حَی یا کرِیمُ یا مُحْیی الْمَوْتَی یا قائِمٌ عَلی کلِّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ إِنِّی أَتَوَجَّهُ إِلَیک وَ أَتَوَسَّلُ إِلَیک وَ أَتَقَرَّبُ إِلَیک بِجُودِک وَ کرَمِک وَ رَحْمَتِک الَّتِی وَسِعَتْ کلَّ شَی ءٍ

وَ أَتَوَجَّهُ إِلَیک وَ أَتَوَسَّلُ إِلَیک بِحُرْمَةِ هَذَا الْقُرْآنِ وَ بِحُرْمَةِ الْإِسْلَامِ وَ شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَک لَا شَرِیک لَک

وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُک وَ رَسُولُک وَ أَتَوَجَّهُ إِلَیک وَ أَتَوَسَّلُ إِلَیک وَ أَسْتَشْفِعُ إِلَیک بِنَبِیک نَبِی الرَّحْمَةِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً

وَ بِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ عَبْدَیک وَ أَمِینَیک وَ حُجَّتَیک عَلَی الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ

وَ عَلِی بْنِ الْحُسَینِ زَینِ الْعَابِدِینَ وَ نُورِ الزَّاهِدِینَ وَ وَارِثِ عِلْمِ النَّبِیینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ إِمَامِ الْخَاشِعِینَ وَ وَلِی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْقَائِمِ فِی خَلْقِک أَجْمَعِینَ

وَ بَاقِرِ عِلْمِ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ الدَّلِیلِ عَلَی أَمْرِ النَّبِیینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ الْمُقْتَدِی بِآبَائِهِ الصَّالِحِینَ وَ کهْفِ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ

وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ مِنْ أَوْلَادِ النَّبِیینَ وَ الْمُقْتَدِی بِآبَائِهِ الصَّالِحِینَ وَ الْبَارِّ مِنْ عِتْرَتِهِ الْبَرَرَةِ الْمُتَّقِینَ وَ وَلِی دِینِک وَ حُجَّتِک عَلَی الْعَالَمِینَ

وَ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ الْعَبْدِ الصَّالِحِ مِنْ أَهْلِ بَیتِ الْمُرْسَلِینَ وَ لِسَانِک فِی خَلْقِک أَجْمَعِینَ وَ النَّاطِقِ بِأَمْرِک وَ حُجَّتِک عَلَی بَرِیتِک

وَ عَلِی بْنِ مُوسَی الرِّضَا الْمُرْتَضَی الزَّکی الْمُصْطَفَی الْمَخْصُوصِ بِکرَامَتِک وَ الدَّاعِی إِلَی طَاعَتِک وَ حُجَّتِک عَلَی الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ

وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی الرَّشِیدِ الْقَائِمِ بِأَمْرِک النَّاطِقِ بِحُکمِک وَ حَقِّک وَ حُجَّتِک عَلَی بَرِیتِک وَ وَلِیک وَ ابْنِ أَوْلِیائِک وَ حَبِیبِک وَ ابْنِ أَحِبَّائِک

وَ عَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ السِّرَاجِ الْمُنِیرِ وَ الرُّکنِ الْوَثِیقِ الْقَائِمِ بِعَدْلِک وَ الدَّاعِی إِلَی دِینِک وَ دِینِ نَبِیک وَ حُجَّتِک عَلَی بَرِیتِک

وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی عَبْدِک وَ وَلِیک وَ خَلِیفَتِک الْمُؤَدِّی عَنْک فِی خَلْقِک عَنْ آبَائِهِ الصَّادِقِینَ

وَ بِحَقِّ خَلَفِ الْأَئِمَّةِ الْمَاضِینَ وَ الْإِمَامِ الزَّکی الْهَادِی الْمَهْدِی وَ الْحُجَّةِ بَعْدَ آبَائِهِ عَلَی خَلْقِک الْمُؤَدِّی عَنْ عِلْمِ نَبِیک وَ وَارِثِ عِلْمِ الْمَاضِینَ مِنَ الْوَصِیینَ الْمَخْصُوصِ الدَّاعِی إِلَی طَاعَتِک وَ طَاعَةِ آبَائِهِ الصَّالِحِینَ

 یا مُحَمَّدُ یا أَبَا الْقَاسِم بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی إِلَی اللَّهِ أَتَشَفَّعُ بِک وَ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِک وَ بِعَلِی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ وَ عَلِی بْنِ الْحُسَینِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِی بْنِ مُوسَی وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی وَ عَلِی بْنَ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی وَ الْخَلَفِ الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَیهِمْ وَ عَلَی مَنِ اتَّبَعَهُمْ وَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَاةَ الْمُرْسَلِینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الصَّالِحِینَ صَلَاةً لَا یقْدِرُ عَلَی إِحْصَائِهَا غَیرُک

 اللَّهُمَّ أَلْحِقْ أَهْلَ بَیتِ نَبِیک وَ ذُرِّیتَهُمْ وَ شِیعَتَهُمْ بِنَبِیک سَیدِ الْمُرْسَلِینَ وَ أَلْحِقْنَا بِهِمْ مُؤْمِنِینَ مُخْبِتِینَ فَائِزِینَ مُتَّقِینَ صَالِحِینَ خَاشِعِینَ عَابِدِینَ مُوَفَّقِینَ مُسَدَّدِینَ عَامِلِینَ زَاکینَ تَائِبِینَ سَاجِدِینَ رَاکعِینَ شَاکرِینَ حَامِدِینَ صَابِرِینَ مُحْتَسِبِینَ مُنِیبِینَ مُصِیبِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَوَلَّی وَلِیهُمْ وَ أَتَبَرَّأُ إِلَیک مِنْ عَدُوِّهِمْ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَیک بِحُبِّهِمْ وَ مُوَالاتِهِمْ وَ طَاعَتِهِمْ فَارْزُقْنِی بِهِمْ خَیرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ اصْرِفْ عَنِّی بِهِمْ أَهْوَالَ یوْمِ الْقِیامَةِ

اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُک بِأَنَّک أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً وَ عَلِیاً وَ زَوْجَتَهُ وَ وَلَدَیهِ عَبِیدُک وَ إِمَاؤُک وَ أَنْتَ وَلِیهُمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ هُمْ أَوْلِیاؤُک وَ الأولین [الْأَوْلَوْنَ] بِالْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ مِنْ بَرِیتِک وَ أَشْهَدُ أَنَّهُمْ عِبَادُک الْمُؤْمِنُونَ لَا یسْبِقُونَک بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِک یعْمَلُونَ

 اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَوَسَّلُ إِلَیک بِهِمْ وَ أَتَشَفَّعُ بِهِمْ إِلَیک أَنْ تُحْیینِی مَحْیاهُمْ وَ تُمِیتَنِی عَلَی طَاعَتِهِمْ وَ مِلَّتِهِمْ وَ تَمْنَعَنِی مِنْ طَاعَةِ عَدُوِّهِمْ وَ تَمْنَعَ عَدُوَّک وَ عَدُوَّهُمْ مِنِّی وَ تُغْنِینِی بِک وَ بِأَوْلِیائِک عَمَّنْ أَغْنَیتَهُ عَنِّی وَ تُسَهِّلَنِی لِمَنْ أَحْوَجْتَهُمْ إِلَی وَ تَجْعَلَنِی فِی حِفْظِک فِی الدِّینِ وَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ تُلْبِسَنِی الْعَافِیةَ حَتَّی تُهَنِّئَنِی الْمَعِیشَةَ وَ الْحَظْنِی بِلَحْظَةٍ مِنْ لَحَظَاتِک الْکرِیمَةِ الرَّحِیمَةِ الشَّرِیفَةِ تَکشِفْ بِهَا عَنِّی مَا قَدِ ابْتُلِیتُ بِهِ وَ دَبِّرْنِی بِهَا إِلَی أَحْسَنِ عَادَاتِک وَ أَجْمَلِهَا عِنْدِی فَقَدْ ضَعُفَتْ قُوَّتِی وَ قَلَّتْ حِیلَتِی وَ نَزَلَ بِی مَا لَا طَاقَةَ لِی بِهِ فَرُدَّنِی إِلَی أَحْسَنِ عَادَاتِک فَقَدْ آیسْتُ مِمَّا عِنْدَ خَلْقِک فَلَمْ یبْقَ إِلَّا رَجَاؤُک فِی قَلْبِی وَ قَدِیماً مَا مَنَنْتَ عَلَی وَ قُدْرَتُک

 یا سَیدِی وَ رَبِّی وَ خَالِقِی وَ مَوْلَای وَ رَازِقِی عَلَی إِذْهَابِ مَا أَنَا فِیهِ کقُدْرَتِک عَلَی حَیثُ ابْتَلَیتَنِی بِهِ إِلَهِی ذِکرُ عَوَائِدِک یؤْنِسُنِی وَ رَجَاءُ إِنْعَامِک یقَرِّبُنِی وَ لَمْ أَخْلُ مِنْ نِعْمَتِک مُنْذُ خَلَقْتَنِی فَأَنْتَ یا رَبِّ ثِقَتِی وَ رَجَائِی وَ إِلَهِی وَ سَیدِی وَ الذَّابُّ عَنِّی وَ الرَّاحِمُ بِی وَ الْمُتَکفِّلُ بِرِزْقِی فَأَسْأَلُک یا رَبَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَنْ تَجْعَلَ رُشْدِی بِمَا قَضَیتَ مِنَ الْخَیرِ وَ خَتَمْتَهُ وَ قَدَّرْتَهُ وَ أَنْ تَجْعَلَ خَلَاصِی مِمَّا أَنَا فِیهِ فَإِنِّی لَا أَقْدِرُ عَلَی ذَلِک إِلَّا بِک وَحْدَک لَا شَرِیک لَک وَ لَا أَعْتَمِدُ فِیهِ إِلَّا عَلَیک فَکنْ یا رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ یا سَیدَ السَّادَاتِ عِنْدَ حُسْنِ ظَنِّی بِک وَ أَعْطِنِی مَسْأَلَتِی یا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ وَ یا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ وَ یا أَحْکمَ الْحَاکمِینَ وَ یا أَسْرَعَ الْحَاسِبِینَ وَ یا أَقْدَرَ الْقَادِرِینَ وَ یا أَقْهَرَ الْقَاهِرِینَ وَ یا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ وَ یا آخِرَ الْآخِرِینَ وَ یا حَبِیبَ مُحَمَّدٍ وَ عَلِی وَ جَمِیعِ الْأَنْبِیاءِ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ الْأَوْصِیاءِ الْمُنْتَجَبِینَ وَ یا حَبِیبَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ أَوْصِیائِهِ وَ أَنْصَارِهِ وَ خُلَفَائِهِ وَ أَحِبَّائِهِ الْمُؤْمِنِینَ وَ حُجَجِک الْبَالِغِینَ مِنْ أَهْلِ بَیتِ الرَّحْمَةِ الْمُطَهَّرِینَ الزَّاهِدِینَ أَجْمَعِینَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ عَلَی آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین.»3]

دستورالعملی از پیامبر(ص) جهت شفای هر بیماری

مرحوم محدث نوری می گوید: از پیامبر اکرم(ص) برای شفای هر بیماری این عمل نقل شده است. در ظرفی تمیز با زعفران نوشته شود سپس شسته و آشامیده گردد. کلمات این است.

 «أَعُوذُ بِکلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ وَ أَسْمَائِهِ الْحُسْنَی [6] کلِّهَا عَامَّةً مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهَامَّةِ وَ مِنْ شَرِّ[7] الْعَینِ اللَّامَّةِ وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ»

سپس سوره حمد و توحید و فلق و ناس و آیه إِلهُکمْ إِلهٌ واحِدٌ. . . . یعْقِلُونَ[8] و آیه ایت الکرسی و آیه امن الرسول[9] تا آخر سوره بقره نوشته شود سپس ده آیه اول سوره آل عمران و ده آیه اخر آن نیز که از «إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» می باشد و نیز اول آیه از انعام نوشته و اول آیه از سوره اعراف و آیه « إِنَّ رَبَّکمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ إِلَی قَوْلِهِ رَبُ الْعالَمِینَ»[10] و آیه «وَ أَلْقِ ما فِی یمِینِک تَلْقَفْ ما صَنَعُوا إِلَی قَوْلِهِ حَیثُ أَتی»[11] و ده آیه از اول سوره صافات تمامی نوشته شود.

 سپس سه مرتبه شسته و وضوی نماز گرفته و سه مرتبه از آن آشامیده شود و صورت و تمامی بدن با آن آب مسح شود سپس دو رکعت نماز خوانده و از خداوند طلب شفا کند این عمل را سه روز انجام دهد، حسان می گوید این عمل مجرب است.[12]

منبع ؛ سایت گلدون 

0 ستاره توسط 0 نفر

دیدگاه خود را بگذارید

کد امنیتی رفرش
به کانال تلگرام سایت بپیونید
ورود